lunes, 8 de febrero de 2010

ya estamos trabajando

ya han pasado 10 dias +o- y cada dia que pasa recuerdo alguna anécdota o historieta del viaje, mucha gente nos pregunta y nos pide que contemos alguna pero uff que difícil, todo el mundo coincide en temas como el accidente, los secuestros... yo no hago más que pensar como poder hacer para volver a marchar, como podría juntar otros 3000 euros, como juntar tres meses y bueno me conformo con haber podido vivir la mayor aventura, del futuro... si algo hemos aprendido es a pensar con calma, je je je.
Bueno, ya nos despedimos con estas pocas palabras y sobretodo sobretodo sobretodo, agradeceros vuestros mensajes, de verdad, eran como pequeños oasis que encontrabamos en los cybers, al igual que los tuaregs encontraban oasis en los desiertos, en los momentos buenos los leiamos ilusionados, en los momentos malos los leiamos ansiosos por saber de vosotros y una cosa tan mínima como un mensaje para nosotros era como un bocadillo de bacon con queso despues de 50km de bici.
Y tb agradecer a todos aquellos, que una vez aquí, me han dicho, "os he seguido por el blog", "me iban diciendo que estabais bien" etc etc etc.
Muchas gracias y hasta la próxima, creemos que será tarde, pero promete que será otra gran aventura, quien sabe, igual ir a la india en coche, bueno en patrol, quiza estados unidos y canada en coche, comprado alli, quien sabe, tengo que tener la cabeza hirviendo de tantas ideas que se me pasan por la cabeza, en fin, lo dicho gracias a todos y hasta la próxima

4 comentarios:

  1. Làstima que terminó el festival de hoy... pronto volveremos con.... Mas divesiones (que decian los porquis...)
    Nosotros tranquilos, cuando os vayays, os seguirems leiendo, mientras, a buscar novelas de aventura a la biblioteca.
    Suerte con las fotos del PC

    ResponderEliminar
  2. Jolin!!!! Que penita, no? Super duro el hecho de tener que escribir en el blog pero ya desde aqui, no? Lo que pasa es que ahora teneis tantisimas historias en vuestras cabezas, tantas experiencias, tantas aventuras y anecdotas, que son como un bálsamo para los momentos de bajoncillo... además sois unos camicazes: ya estais pensando en la próxima. Aunque yo creo que esta aventura en Africa la vais a recordar siempre como algo superespecial, siempre vais a estar con el gusanillo de Africa y cuanto más tiempo pase más nostalgia tendreis... vais a volver estoy segura, tarde o temprano... ya llevais Africa en el tuetano de vuestros huesos, allí os habeis reencontrado con vuestros origenes más remotos, con la historia de vuestros genes y al final esos origenes os lanzaran una llamada cada vez más potente y no podreis resistiros... Bueno chicos un besazo y espero seguir sabiendo de vosotros auque sea desde Moià.
    Merche la catalana de Togo

    ResponderEliminar
  3. Òscar y Rut: ahora, a vivir las pequeñas aventuras cotidianas... que también tienen lo suyo. De lo que no me cabe duda es de que el siguiente viaje será tan especial ó más que este. Gracias por compartir vuestro sueño hecho realidad. Un abrazo.

    ResponderEliminar
  4. Hola Oscar i Rut, soc el Valenti,estem molt contents de que el viatge anés tan be i que ja torneu a ser aqui sans i estalvis, i pensant en una altre aventura. Us hem anat seguint a traves del vostre blog i ens ha agradat molt, enhorabona a tots dos!!!!!!
    Valenti i Montse (Castellbell)

    ResponderEliminar